Βασίλης Ραφαηλίδης - Οι Γερμανοί Δ'

"....Λίγο νωρίτερα, το 1228, μετακομίζει από τους Αγίους Τόπους στη Γερμανία το "θρησκευτικό" τάγμα των σταυροφόρων που έχει το όνομα Τεύτονες Ιππότες.  Δρώντας για λογαριασμό του βασιλιά της Πολωνίας, κι αμέσως μετά για λογαριασμό μόνο του εαυτού τους, οι Τεύτονες Ιππότες, επιστρέφοντας στην Ευρώπη, παίρνουν φαλάγγι τους λαούς που κατοικούν στην περιοχή της Βαλτικής αλλά και στα ενδότερα. Και ιδρύουν πρώτα την πόλη Ντάντσιχ, γερμανιστί, Γντάνσκ, πολωνιστί. Κι αμέσως μετά την πόλη Καίνιξμπεργκ, την πατρίδα του Καντ. Σε λίγο παίρνουν φόρα, και επί σλαβικών εδαφών δημιουργούν το πανίσχυρο κράτος της Πρωσσίας, όπου και η πρωτεύουσα της Γερμανίας, Βερολίνο. Τούτο το παράδοξο σλαβογερμανικό και άκρως μιλιταριστικό κράτος, η Πρωσσία, θα παίξει τον πρώτο ρόλο στη δημιουργία της ενωμένης Γερμανίας πολύ αργότερα, το 1871. Οι Σάξονες, οι κυρίως ειπείν Γερμανοί στο νότο της Πρωσσίας παραμερίζονται από τους Πρώσσους, που δεν είναι ακριβώς Γερμανοί αλλά Σλαβογερμανοί. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Τεύτονες Ιππότες, που ίδρυσαν στη Γερμανία ένα πανίσχυρο κράτος, την Πρωσσία, όσο ήταν στους Αγίους Τόπους έπαιζαν το ρόλο των νοσοκόμων για τα άλλα τάγματα των Σταυροφόρων.

Ωστόσο, το μεγάλο γεγονός στην ιστορία της αστικής και όχι μόνο της φεουδαρχικής Γερμανίας δεν είναι η δημιουργία της ισχυρής Πρωσσίας αλλά η εμφάνιση τον ίδιο περίπου καιρό της περίφημης Χανσεατικής Ένωσης, που ήταν κάτι σαν κοινοπολιτεία των μεγάλων αστικών κέντρων του γερμανικού βορρά, με πρωτεύουσα το Λύμπεκ στη Βαλτική Θάλασσα, ανάμεσα στο Αμβούργο και το Κίελο. Μέχρι τον 15ο αιώνα η Χανσεατική Ένωση, που θα παίξει τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, κυριαρχεί απολύτως στη Βόρεια Θάλασσα, στη Βαλτική Θάλασσα, και κυρίως στα κρίσιμα για το θαλασσινό εμπόριο στενά της Δανίας.

.....στη Γερμανία συνεχίζει να υφίσταται μια σκιώδης κεντρική εξουσία, εδρεύουσα στον νότο, στην Αυστρία. Η ισχυρή δυναστεία των Αψβούργων υποτίθεται πως εποπτεύει όλους τους Γερμανούς αυτόν τον καιρό. Αλλά ποιος ακούει τους Αψβούργους ή τους άλλους βασιλιάδες σε μια χώρα που συνταράσσεται από τους ενδοφεουδαρχικούς πολέμους. Ωστόσο οι φεουδάρχες φαίνεται τελικά να ηρεμούν με την υιοθέτηση του ρωμαϊκού αστικού δικαίου, που λέει πως κληρονόμος του πατέρα είναι μόνο ο πρωτότοκος γιος. Οι άλλοι γιοί, ας κόψουν το λαιμό τους. Ας γίνουν αστοί όσοι πετάγονται έξω από τα φέουδα  σαν περισσευούμενοι και κατοικούν στα μπούργκους, τους τενεκομαχαλάδες γύρω από τα φέουδα. Οι κάτοικοι των μπούργκους θα ονομαστούν μπουρζουάδες (μπουργκουάδες) εις ανάμνησην των μπούργκους όπου θα αρχίσει μέσα στη λάσπη, στη βρώμα και την πανούκλα, η λαμπρή ιστορία της αστικής τάξης.
Τα μπούργκους ακμάζουν στο βαθμό που τα κοντινά φέουδα παρακμάζουν. Ωστόσο η φεουδαρχία θα παραμείνει ισχυρή μέχρι τον 18ο αιώνα.

Και σα να μη έφτανε που όλα αυτόν τον δύσκολο καιρό της μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό είναι άνω κάτω στη Γερμανία, νάσου το 1516 και η θύελλα της λουθηρανής Μεταρρύθμισης, που είναι μια καθαρά γερμανική υπόθεση. Πρόκειται για τη διαμαρτυρία των διαμαρτυρομένων (προτεσταντών στα λατινικά) κατά του παμφάγου πάπα, που αρπάζει από όπου βρει. Όμως, η Μεταρρύθμιση, παρά την ηθική της αναγκαιότητα, θα καταστρέψει τη Γερμανία. Διότι οι φεουδάρχες και οι βασιλίσκοι βρίσκουν αφορμή να μοιραστούν σε δύο ομάδες και να αρχίσουν ένα εμφύλιο πόλεμο που θα κρατήσει πάνω από έναν αιώνα. Η κορύφωση του είναι ο περίφημος Τριακονταετής Πόλεμος (1618-1648) μεταξύ διαμαρτυρομένων και καθολικών, στον οποίο μπλέκονται και οι Γάλλοι, και οι Δανοί, και οι Σουδοί, και οι Άγγλοι - όλη η Ευρώπη. Στη διάρκεια αυτού του φοβερού πολέμου οι φεουδάρχες βρίσκουν την ευκαιρία να ισχυροποιήσουν τις αυτονομιστικές τους τάσεις. Μόνο η Πρωσσία στο βορρά και η Αυστρία στο νότο είναι, τον καιρό του Τριακονταετούς Πολέμου, που κατ ουσίαν είναι πόλεμος μεταξύ καθολικών και προτεσταντών, καλά συγκροτημένα κράτη.