".......Που να κάθεται τώρα αυτός να πιάνει κουβέντες μ' ένα "ανήλιαγο κρέας", που αντίς κασμά κρατούσε στο χέρι του ένα μολυβάκι; Είχε δουλειά, δεν καταδέχουνταν να μιλήσει.
"Μη μου μιλάς, όταν δουλεύω, μου λέγε ένα βράδυ, μπορεί και να σπάσω! - Να σπάσεις, Ζορμπά; γιατί;
- Πάλι ζητάς το γιατί! Σαν το μικρό παιδί. Πως να σου το εξηγήσω; Είμαι παραδομένος στη δουλειά μου, τεντωμένος από τα νύχια ως την κορφή, γραμμή κατά πάνω στην πέτρα ή στο κάρβουνο που παλεύω, ή στο σαντούρι. Κι αν με αγγίξεις άξαφνα, αν μου μιλήσεις και με κάμεις να στραφώ, μπορεί και να σπάσω, μα που να καταλάβεις!....."
"Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά", Νίκος Καζαντζάκης
Τα αποσπάσματα από τον Καζαντζάκη είναι πάντοτε πολύ επίκαιρα, καλά κάνεις και μας το θυμίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή