".....Και τώρα κάθουμαι, βλέπω από το παραθυράκι του κελιού μου τ' ανοιξιάτικα σύννεφα, και κάτω, στο περιαύλι του μοναστηριού, προσχαμήλωσε ο ουρανός, ψιλοβρέχει, μυρίζει η γης, οι λεμονιές στα περιβόλια άνθισαν, μακριά ένας κούκος λάλησε, γελούν όλα τα φύλλα, γίνηκε ο Θεός βροχή και βρέχει τον κόσμο. Τι γλύκα είναι ετούτη, Θεέ μου, τι ευτυχία! Πως συνταιριάζουν και γίνουνται ένα η γης, η βροχή κι η μυρωδιά της κοπριάς και της λεμονιάς με την καρδιά του ανθρώπου! Αλήθεια, χώμα ο άνθρωπος,, γι αυτό και τόσο χαίρεται, σαν το χώμα, την ήσυχη χαϊδευτικιά βροχούλα την άνοιξη.......
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ο φτωχούλης του Θεού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ο φτωχούλης του Θεού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)