"......Στην ηγεμονία όλων των Γερμανών, τον βοημό Όττακαρ διαδέχεται το 1308 ο Ερρίκος Ζ' του Λουξεμβούργου, που ήταν ένα σχετικά μικρό γερμανικό φέουδο, που παραμένει και σήμερα σχετικά μικρό γερμανογενές κράτος. Κ
αι επιτέλους το 1356 ο Κάρολος ο Δ', θα επιβάλλει όρους για την εκλογή του βασιλιά, ώστε να μη γίνεται βασιλιάς όλων των Γερμανών ο κάθε σαχλαμάρας, αλλά αυτός που θα παίρνει τον τίτλο ύστερα από συνεννόηση μεταξύ των σημαντικότερων φεουδαρχών. Με την πρωτοβουλία ενός βασιλιά που θέλει να κατοχυρώσει τη θέση του, οι φεουδάρχες των μεγάλων φέουδων που έχουν γίνει ήδη σχεδόν αυτόνομα κρατίδια, αποφασίζουν στο εξής τον αυτοκράτορα θα τον εκλέγουν επτά εκλέκτορες : Ο βασιλιάς της Βοημίας, ο δούκας της Σαξονίας, ο μαρκήσιος του Βρανδεβούργου, ο κόμις του Παλατινάτου, και οι επίσκοποι Κολωνίας, Μαγεντίας και Τρεβήρων. Η Αυστρία μένει απέξω. Το γεγονός της υπάρξεως εκλεκτόρων, τώρα που ο πάπας έπαψε να δίνει κύρος και γόητρο στο βασιλιά τη στιγμή της στέψεως, κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα περιλούζει με εξουσιαστική δύναμη το μονάρχη. Την εξουσία κάποιος πρέπει να στη δώσει. Αν δεν στη δώσει ο Θεός, για λόγους που μόνο ο εξουσιαστής γνωρίζει, πρέπει να στη δώσει είτε ο κυρίαρχος λαός είτε οι κυριαρχούντες επί του λαού άρχοντες. Ελλείψει κυρίαρχου λαού αυτόν τον καιρό, και δεδομένου ότι ο πάπας πετάχτηκε στο περιθώριο από τους Γερμανούς, την εγκυρότητα της εξουσίας του ο βασιλιάς δεν μπορεί παρά να την πάρει από τους εκλέκτορες. Προσέξτε την προσφυγή όχι μόνο στους φεουδάρχες εκλέκτορες, αλλά και στους επισκόπους σε περιοχές που η φεουδαρχία αρχίζει ήδη να παραχωρεί τη θέση της στον πρώϊμο καπιταλισμό, που δεν έχει ακόμα θεσμοθετηθεί. Σε περιοχές, λοιπόν, σαν την Κολωνία, όπου η φεουδαρχία και ο πρώϊμος καπιταλισμός συνυπάρχουν, εκλέκτορας ορίζεται ένας επίσκοπος. (Η Κολωνία ήταν και παραμένει η πιο προοδευτική περιοχή της Γερμανίας).
......η απότομη άνοδος των Αψβούργων στην περιοχή της σημερινής Αυστρίας το 1335, που θα τρομάξει τους άλλους Γερμανούς, δεν είναι συμπτωματική, δεδομένου ότι ολόκληρη η Αυστρία είναι ιδιοκτησία τους, πράγμα που θα τους δώσει ένα προβάδισμα έναντι των άλλων φεουδαρχών που βάζουν υποψηφιότητα για βασιλείς. Κι αυτό ακριβώς το προβάδισμα, που στηρίζεται στην κολοσσιαία περιουσία τους, θα οδηγήσει κάποτε τους αψβούργους βασιλείς στην ίδρυση μιας δικής τους αυτοκρατορίας, της αυστριακής. Η περιοχή της Αυστρίας αρχίζει να αυτονομείται έναντι της υπόλοιπης Γερμανίας ήδη από το 1335...."
Απόσπασμα από το βιβλίο "Λαοί της Ευρώπης, καταγωγή & χαρακτηριστικά" του Βασίλη Ραφαηλίδη.
αι επιτέλους το 1356 ο Κάρολος ο Δ', θα επιβάλλει όρους για την εκλογή του βασιλιά, ώστε να μη γίνεται βασιλιάς όλων των Γερμανών ο κάθε σαχλαμάρας, αλλά αυτός που θα παίρνει τον τίτλο ύστερα από συνεννόηση μεταξύ των σημαντικότερων φεουδαρχών. Με την πρωτοβουλία ενός βασιλιά που θέλει να κατοχυρώσει τη θέση του, οι φεουδάρχες των μεγάλων φέουδων που έχουν γίνει ήδη σχεδόν αυτόνομα κρατίδια, αποφασίζουν στο εξής τον αυτοκράτορα θα τον εκλέγουν επτά εκλέκτορες : Ο βασιλιάς της Βοημίας, ο δούκας της Σαξονίας, ο μαρκήσιος του Βρανδεβούργου, ο κόμις του Παλατινάτου, και οι επίσκοποι Κολωνίας, Μαγεντίας και Τρεβήρων. Η Αυστρία μένει απέξω. Το γεγονός της υπάρξεως εκλεκτόρων, τώρα που ο πάπας έπαψε να δίνει κύρος και γόητρο στο βασιλιά τη στιγμή της στέψεως, κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα περιλούζει με εξουσιαστική δύναμη το μονάρχη. Την εξουσία κάποιος πρέπει να στη δώσει. Αν δεν στη δώσει ο Θεός, για λόγους που μόνο ο εξουσιαστής γνωρίζει, πρέπει να στη δώσει είτε ο κυρίαρχος λαός είτε οι κυριαρχούντες επί του λαού άρχοντες. Ελλείψει κυρίαρχου λαού αυτόν τον καιρό, και δεδομένου ότι ο πάπας πετάχτηκε στο περιθώριο από τους Γερμανούς, την εγκυρότητα της εξουσίας του ο βασιλιάς δεν μπορεί παρά να την πάρει από τους εκλέκτορες. Προσέξτε την προσφυγή όχι μόνο στους φεουδάρχες εκλέκτορες, αλλά και στους επισκόπους σε περιοχές που η φεουδαρχία αρχίζει ήδη να παραχωρεί τη θέση της στον πρώϊμο καπιταλισμό, που δεν έχει ακόμα θεσμοθετηθεί. Σε περιοχές, λοιπόν, σαν την Κολωνία, όπου η φεουδαρχία και ο πρώϊμος καπιταλισμός συνυπάρχουν, εκλέκτορας ορίζεται ένας επίσκοπος. (Η Κολωνία ήταν και παραμένει η πιο προοδευτική περιοχή της Γερμανίας).
......η απότομη άνοδος των Αψβούργων στην περιοχή της σημερινής Αυστρίας το 1335, που θα τρομάξει τους άλλους Γερμανούς, δεν είναι συμπτωματική, δεδομένου ότι ολόκληρη η Αυστρία είναι ιδιοκτησία τους, πράγμα που θα τους δώσει ένα προβάδισμα έναντι των άλλων φεουδαρχών που βάζουν υποψηφιότητα για βασιλείς. Κι αυτό ακριβώς το προβάδισμα, που στηρίζεται στην κολοσσιαία περιουσία τους, θα οδηγήσει κάποτε τους αψβούργους βασιλείς στην ίδρυση μιας δικής τους αυτοκρατορίας, της αυστριακής. Η περιοχή της Αυστρίας αρχίζει να αυτονομείται έναντι της υπόλοιπης Γερμανίας ήδη από το 1335...."
Απόσπασμα από το βιβλίο "Λαοί της Ευρώπης, καταγωγή & χαρακτηριστικά" του Βασίλη Ραφαηλίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου