Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα european people. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα european people. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

ΤΕΥΤΟΝΕΣ - Οι Αυστριακοί - Βασίλης Ραφαηλίδης

"...Στην προϊστορική αρχαιότητα, τη σημερινή Αυστρία την κατοικούσαν Κέλτες, όπως και τη σημερινή Γερμανία. Οι απόγονοί τους ασφαλώς θα υπάρχουν και σήμερα σ' αυτή τη χώρα, όπως και στη βόρεια Γαλλία, την Ουαλία και την Ιρλανδία. Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο εθνολογικό χαρακτηριστικό που κάνει τούτη την παράξενη, γοητευτική, εκλεπτυσμένη και άκρως πολιτισμένη χώρα να ξεχωρίζει, αλλά όχι εντελώς, από τη Γερμανία, παρόλο που οι κάτοικοί της είναι Γερμανοί, ή μάλλον μια εκγερμανισμένη πανσπερμία λαών. Αυτό που κυρίως διαφοροποιεί την Αυστρία από τη Γερμανία είναι η ακόμα και σήμερα εμφανής λατινική επίδραση. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η σημερινή Αυστρία, από το 113 π.Χ. που κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, για να αποτελέσει τη ρωμαϊκή επαρχία του Νωρικού, μέχρι την πτώση της Ρώμης, αποτελούσε την πιο προωθημένη προς ανατολάς ρωμαϊκή περιοχή. Κατά κάποιον τρόπο, η Αυστρία είναι ακόμα και σήμερα κάτι σαν λατινική Γερμανία. Άλλωστε, τη Βιέννη την ίδρυσαν οι Ρωμαίοι. Τότε λεγόταν Βιντομπόνα, από όπου και το σημερινό της όνομα. Αλλά και τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Αυστρίας, το Σάλτσμπουργκ, την πατρίδα του Μοτσαρτ, κι αυτήν οι Ρωμαίοι την έχτισαν. Τότε λεγόταν Γιουβάβουμ.
Κατά μία εκδοχή, το όνομα Osterreich (Εστεράιχ, και εξελληνισμένα Αυστρία), που στα γερμανικά σημαίνει "κράτος της Ανατολής", δεν είναι παρά μια ανάμνηση του γεγονότος πως η σημερινή Αυστρία ήταν πράγματι η πιο προωθημένη προς ανατολάς ρωμαϊκή επαρχία. Κατά μία άλλη, γερμανικότερη, εκδοχή, το σημερινό όνομα προέκυψε από το Ostmark, όπως ονομάστηκε επί Καρλομάγνου η ανατολικότερη περιοχή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.(Η δυτικότερη ήταν η σημερινή Βουργουνδία στην ανατολική Γαλλία). Και στις δύο εκδοχές πάντως τονίζεται το γεγονός πως η Αυστρία βρίσκεται προς Ανατολάς. Προς ανατολάς, ποιου; Του λατινικού κόσμου, προφανώς. Του οποίου η Αυστρία αποτελεί μέρος, παρόλο που βρίσκεται προς δυσμάς του γερμανικού κόσμου, του οποίου αποτελεί επίσης μέρος. Όμως, είναι και το προς νότον (της Τσεχοσλοβακίας) και το προς βορράν (της Γιουγκοσλαβίας) μέρος του σλαβικού κόσμου. Για να απλοποιούμε τα πράγματα, ας πούμε πως η Αυστρία είναι το προϊόν της διασταύρωσης τριών πολιτισμών : του λατινικού, του γερμανικού και του σλαβικού. Πράγμα που ίσως εξηγεί τη γοητεία αυτής της χώρας, αλλά και το γεγονός ότι η πρωτεύουσα Βιέννη ήταν και παραμένει η παγκόσμια πρωτεύουσα της μουσικής και ο τόπος όπου βρήκαν καταφύγιο σχεδόν όλοι οι μεγάλοι συνθέτες. 
Η σημερινή Αυστρία, όπως την βλέπουμε στο σημερινό χάρτη, προέκυψε πάρα πολύ αργά, το 1919, με τη συνθήκη του Αγίου Γερμανού, που μετά την ήττα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ( η Αυστρία και η Γερμανία ήταν ο κύριος αντίπαλος της Αντάντ, δηλαδή της συμμαχίας Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας) υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει και τα τελευταία εδάφη που κατείχε ως Αυστρουγγρική μοναρχία (αν προτιμάτε Αυτοκρατορία) : Τη Βοημία και τη Μοραβία στην Τσεχοσλοβακία, την Βουκοβίνα στη Ρουμανία, τη Γαλικία στην Πολωνία και την Τεργέστη στο Νότιο Τιρόλο (Ιταλία). Μέχρι τότε, όμως, κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει που άρχιζε και που τελείωνε η Αυστρία, μια χώρα που στην περίοδο της μεγάλης ακμής της έφτανε μέχρι την Ισπανία.
Αυτή την παράδοξη ιστορική μοίρα, να γίνει η Αυστρία μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, τη χρωστάει σε μια οικογένεια ελβετο- αλσατών φεουδαρχών, τους Αψβούργους. Που μεγάλωσαν τόσο το σχετικά μικρό αρχικό τους φέουδο στην περιοχή της σημερινής γερμανικής Ελβετίας, που το έκαναν τελικά αυτοκρατορία, χάρη στην ιδιάζουσα θέση της Αυστρίας ανάμεσα στον λατινικό και τον γερμανικό κόσμο, που της επέτρεπε να διεκδικεί περιοχές και προς δεξιά και προς τα αριστερά του χάρτη, παίζοντάς το μονίμως διάδοχος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (του Καρλομάγνου). Άλλωστε, η Αυστρία ποτέ δεν τα κατάφερε να κλίνει αποφασιστικά είτε προς τη μεριά των Γάλλων, είτε προς τη μεριά των Πρώσσων, αυτών των Γερμανοσλάβων που κάποτε μπήκαν επικεφαλής όλων των "γνήσιων" Γερμανών. Και οι Αυστριακοί, το ξέρουμε ήδη, κάθε άλλο παρά "γνήσιοι" Γερμανοί είναι. Και τούτο, παρά το γεγονός πως ο αυστριακός Αδόλφος Χίτλερ ήθελε τον εαυτό του τον πιο γνήσιο Γερμανό που θα μπορούσε να υπάρξει. Όλοι οι δικτάτορες κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους εκμεταλλευόμενοι την εθνολογική γνησιότητα, που μόνο στα κεφάλια των δημαγωγών και των ηλιθίων υπάρχει..."


"Λαοί της Ευρώπης, Καταγωγή & Χαρακτηριστικά", Βασίλης Ραφαηλίδης.


Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Οι Γερμανοί ΣΤ' - Βασίλης Ραφαηλίδης

"...Όμως, οι διάδοχοι του Μπίσμαρκ, που θα κληρονομήσουν μεν τη φανατική πίστη στους νόμους, αλλά όχι και τις ικανότητές του, θα τα κάνουν θάλασσα. Η ραγδαία αναπτυσσόμενη γερμανική αστική τάξη πιέζει για διεύρυνση του "ζωτικού χώρου". Και σε λίγο φτάνουμε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που θα τον προκαλέσει ο παραδοσιακός πρωσσικός μιλιταρισμός και η παραδοσιακή πρωσσική φεουδαρχία σε συνεργασία με το πανγερμανικό κεφάλαιο. Με την ήττα, το Α' Ράιχ καταρρέει μαζί με το βασιλιά, και τη θέση του παίρνει η δημοκρατία που θα ονομαστεί Δημοκρατία της Βαϊμάρης, από την πόλη όπου ανακηρύχτηκε. Είναι το Β' Ράιχ.
Το Γ' Ράιχ, αυτό το Χίτλερ, δεν θα αργήσει να κάνει την καταστροφική του εμφάνιση. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 μπαίνει καπέλο στην ταπείνωση των Γερμανών μ' εκείνη την ηλίθια συνθήκη των Βερσαλλιών και η φρέσκια δημοκρατία (της Βαϊμάρης) αρχίζει να παραπατάει επικίνδυνα. Μέχρι που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Χίντεμπουργκ αναθέτει την πρωθυπουργία στον ισχυρό άνδρα, τον Χίτλερ, το 1933. Την επομένη χρονιά (1934) με τον θάνατο του Χιντεμπουργκ, ο νόμιμος καγκελλάριος , ο Αδόλφος Χίτλερ, γίνεται και πρόεδρος της δημοκρατίας νομιμότατα και πάλι, αν και ολίγον ταχυδακτυλουργικά, ως συνήθως σε περιόδους μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης. Η πιο σκληρή, η πιο βάρβαρη, η πιο φονική δικτατορία που εμφανίστηκε ποτέ στον καπιταλιστικό κόσμο, γίνεται εξουσία, αν όχι εντελώς νόμιμα, σίγουρα όμως μισονόμιμα. Όχι με πραξικόπημα, ούτε με επανάσταση, αλλά με εκλογές λιγάκι ζορισμένες. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, το Β' Ράιχ, θα αυτοκτονήσει παραδιδόμενη δημοκρατικά στον Χίτλερ.
Δυστυχώς, τα κρατίδια της Γερμανίας θα αργήσουν πολύ να ενωθούν σε ενιαίο κράτος. Το 1871 η αγγλική, η γαλλική και η ολλανδική αποικιοκρατία είναι ήδη καλά εδραιωμένες και η Γερμανία θα μείνει έξω από τη μοιρασιά της Αφρικής, της Ασίας και της Αμερικής αναμέσα στις μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης, πράγμα που θα δημιουργήσει μύρια όσα προβλήματα σε μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη Γερμανία, που ως καπιταλιστική υπερδύναμη ασφυκτιά στα στενά, σε σχέση με τον πληθυσμό της και την αναπτυξιακή της δυναμική, όρια."

"Λαοί της Ευρώπης, Καταγωγή & Χαρακτηριστικά", Βασίλης Ραφαηλίδης.